Pierwsza wzmianka o Borkowie pochodzi z 1348 r. Jest to dokumen nadania przez gdańskiego komtura Gerharda von Stegen za zgodą Wielkiego Mistrza Tusemera Bartoszowi Rossitz dwóch gospodarstw: Roszczyc i Borkowa. Ziemie zostały przyznane na prawie magdeburskim. W 1488 r. książę Bogusław X przekazał wsie Roszczyce i Borkowo w lenno Laffrentzowi von Krockow. W 1756 r. Borkowo zostało oddzielone od kompleksu roszczyckiego i jedna z jego części obok Strzeszewa i Górnego Komaszewa należało do prezydenta von Grumbkowa, druga do Johanna von Tesmar (Tessmar). W 1784 r. 7/8 cz. Borkowa należało do kapitana Josepha Wulffa von Tesmar, a pozostała część do jego kuzynów - braci Bernharda i Heinricha Ferdinand. W 1804 r. jedynym właścicielem obu części Borkowo A i Borkowo B był Joseph Wilhelm von Tesmar. W 1819 r. dziedzicem Borkowa został Friedrich Wilhelm von Tesmar, a w 1864 r, jego syn Albert von Tesmar. Kolejno właścicielką majątku została wdowa po Albercie. Od 17 września 1892 r. do 1930 r. dobrami zarządzał Friedrich von Tesmar. W 1931 r. oddział Pomorskiej Spółki Rolnej z siedzibą w Słupsku dokonał podziału Borkowa Lęborskiego. Utworzono wtedy 26 gospodarstw rolnych. Po podziale jedno z gospodarstw wraz z częścią lasu przejął syn Friedricha Harald. W 1934 r. w jednym skrzydle pałacu mieszkała mała grupa żeńskiego hufca pracy. Ich zadaniem była pomoc dla miejscowych gospodyń w pracach domowych i przy pilnowaniu dzieci. Latem 1934 r. w magazynie zbożowym byłego majątku zorganizowano pierwsze wspólne dożynki. W następnych larach korzystano z byłej sali balowej w pałacu. Organizowano w niej również inne uroczystości, np. wesela oraz zebrania wiejskie. Co cześć tygodniu przyjeżdżało do Borkowa kino objazdowe. Filmy były puszczane również w sali balowej.
Obecnie pałac pełni funkcje agroturystyczne. Właścicielami są Państwo Staniccy, którzy nazywają swój zabytek "Pałacem pod Czerwonym Bukiem".
Sklep
Ogłoszenia
