Pierwsza wzmianka o Lublewku pochodzi z 1350 r. Było ono już wtedy oddzielone od Lublewa i składało się z dwóch części - A i B. Od 1437 r. do 1628 r. Lublewko było kaszubską gburską wsią. Pierwszy z znanych panujących tam rodów to Dargusch (Dargusz). Ród ten panował aż do 1800 r. na części A. W 1836 część ta została zakupiona przez Hugo MacLeana (inna pisownia: Mac Lean). Natomiast w część B należała do rodziny von Lübtow (od XVII w. do 1839 r.).
- 1687-1716 - Jakob von Lübtow
- 1716-1730 - major Ludwig Wilhelm von Lübtow
- 1730-1738 - Franz Marhias von Lübtow
- 1738-1784 - Johann Gneomar von Lübtow
- do 1811 - major Ludwig Wilhelm von Lübtow
Prawdopodobnie już od 1608 r. wspólnie z rodziną Dargusz w części A gospodarzyła również rodzina Dargolewski (do 1789 r.). W 1804 r. cz. A była w posiadaniu braci Höhn von Jaski. Kapitan Franz Höhn von Jaski sprzedał w 1808 r. sprzedał swoje dobra von Krokow, a ten w 1836 r. cz. A sprzedał Hugo MacLeanowi. MacLean w 1839 r. wykupił także część B. Po jego śmierci w 1881 r. majątkiem zarządzała jego żona Mathilde (Matylda), która była córką Karla Georga Flieβbacha z Kurowa. Za czasów gospodarzenia MacLeana nastąpiły poważne zmiany w majątku. Wybudowano nowy, piękny dwór z oficyną i przybudówką gospodarczą. Prowadzono prace melioracyjne. Ukształtowano park obsadzony bukami, klonami, brzozami, grabami i dębami. Z czasem majątek należał do największych w okolicy. Ponieważ MacLean i Mathilde nie mieli dzieci majątek przeszedł na własność spadkobierców z rodziny Flieβbach. W 1899 r. majątek nabył Leopold Butzke. Od 1906 do 1945 r. właścicielem Lublewka był hrabia Ernst von Zitzewitz. Do 1934 r. Zitzewitz pełnił w Szczecinie funkcję gubernatora Pomorza.
W marcu 1945 r. w pałacu w Lublewku mieszkało pięć osób: żona Ernsta-Güntera von Zitzewitz Marie Dorothee z domu von Trotha, ich roczna córeczka Veronica, pani Pauline von Trotha - matka Marie oraz rodzice von Zitzewitza. Ernst stacjonował pod koniec wojny jako podporucznik na Krecie. Gdy Rosjanie już zbliżali się do tych okolic, Marie wraz z matką i córką uciekły w kierunku Gdańska. Z kolei jej teściowie pozostali w Lublewku. Z powodu złych warunków pogodowych Marie, jej matka oraz mała córeczka musiały 10 marca zawrócić do Lublewka. Tam przeżyły wkroczenie Rosjan w oddalonej na uboczu małej leśniczówce. Potem zostały przyjęte w domu rodziny pewnego robotnika. w sierpniu 1945 r. otrzymały zezwolenie na wyjazd na Zachód. Teściowie Marie - Ernst i Elisabeth zginęli na drodze do Osiek od strzału w głowę. Dopiero po pięciu miesiącach Marie udało się przyjechać do Lublewka. Okazało się, że jej teściowie nie zostali nawet jeszcze pochowani.
Po wojnie majątek przeszedł na własność Skarbu Państwa , a w 1948 r. został przeznaczony na gospodarstwo rolne Stacji Hodowli Roślin w Lublewku. We dworze i w budynkach gospodarczych zaszły liczne zmiany. Dostosowano pomieszczenia do nowych potrzeb. Dwór został podzielony na biura oraz mieszkania. W 1980 r. przeprowadzono w nim pobieżny remont. W 1992 r. nastąpiła likwidacja SHR, a majątek przejęła Agencja Własności Rolnej Skarbu Państwa. W 1994 r. dzierżawcą została spółka - Hodowla Ziemniaka i Nasiennictwo w Gdańsku z oddziałem w Lublewku. Rozpoczęły się kolejne remonty oraz porządkowanie parku. Spółka prowadziła hodowlę trzody chlewnej oraz produkcję wysoko kwalifikowanego materiału sadzeniakowego. Od 1998 r. majątki w Lublewie i Lublewku przeszły na zasadzie dzierżawy do Spółki - Hodowla Zwierząt Zarodowych w Prusewie. Później dwór przerobiono na mieszkania.
Sklep
Ogłoszenia
