Twój koszyk jest pusty

Pałac w Lublewie

  • pałac w Lublewie zdjęcie z drona
    Autor: Michał Piotrowski, 2020 r.
  • pałac w Lublewie zdjęcie z drona
  • pałac w Lublewie zdjęcie przedwojenne

    Zdjęcie z archiwum prywatnego Pani Ireny Elsner

Informacje ogólne

Lokalizacja: województwo pomorskie, powiat wejherowski, gmina Choczewo

Rodzaj obiektu:
Pałac
Stan zachowania:
Zniszczony

Posiadasz więcej informacji
o obiekcie? Skontaktuj się z nami!

Karta adresowa pałacu w Lublewie

Zapoznaj się z historią dworu w Lublewie

Przeczytaj więcej informacji o dworze w Lublewie. Poznaj jego historię. Miłego czytania!

Historia

Pierwsze wzmianki historyczne o wsi Lublewo (Lüblow) pochodzą z 24 czerwca 1348 r. W dokumencie Krajowego Sądu Lęborsko-Puckiego istnieje zapis, iż dwaj właściciele wsi - Danoke (Daneke) i Matzke (Macke) - po dokonaniu zabójstwa odbyli nałożoną na nich pokutę. Sto lat później wieś określano w dokumentach jako majątek kaszubski (wioska gburska), który zobowiązany był do dostarczania żywności. W połowie XVI w. osiedliła się tutaj rodzina von Mach, która w 1568 r. otrzymała przywileje z tytułu lenna. Majątek częściowo utrzymywali do 1847 r. W międzyczasie pojawiali się nowi właściciele "udziałowcy". W 1784 r. majątek składał się z pięciu folwarków. Jako właścicieli wymieniało się przedstawicielu rodów von Mach i von Lüblow. W 1804 r. majątek należał do trzech właścicieli: cz. A - Franz Mathias von Lüblow, cz. B - Johan von Mach i cz. C - Konstantin von Mach.

W 1847 r. nowym właścicielem całego majątku został Niedlich. Wykupił on wszystkie udziały. W tym czasie istniał już budynek dworu, od strony północno-wschodniej otoczony parkiem. Siedem lat później nowym właścicielem został Piepkorn, który w 1857 r. przekazał majątek w dzierżawę H. Bohme. Następnym właścicielem był Herman Eckoff. Podczas jego gospodarzenia zaczęły zachodzić poważne zmiany w całym założeniu dworsko-parkowym. Wybudowano nowy, okazały dwór, stajnię, spichlerz oraz stodołę. Główny wjazd do założenia poprowadzono z drogi wiejskiej biegnącej od wsi Lublewko, a rozdzielał się on na wjazd do części folwarcznej i dwa wjazdy do części dworskiej, jeden pod budynek dworu, drugi brukowany, pod nowo wybudowaną stajnię. Uporządkowano również i zmeliorowano park. Kolejno dobra odziedziczył syn Hermana – Józef Herman.

W 1909 r. Margarete Eckhoff (córka Hermana i Adelaide z domu Reddlin) wyszła za mąż za Hermana Senffta von Pilsach. Pochodził on z trzeciej linii starego arystokratycznego rodu z Górnego Palatynu. W XIX w. ród nawiązał kontakty z Pomorzem, ponieważ główny prezydent Pomorza Senfft von Pilsach w 1852 r. przyczynił się do rozbudowy wschodnio pomorskich portów w Kołobrzegu i w Ustce. Herman Senfft von Pilsach był właścicielem potężnej farmy Okano Wielkie w dawnej niemieckiej kolonii w Afryce Południowej. Po sprzedaniu farmy wydzierżawił okolice Kołkowa. Gdy jego szwagier, Hans Hermann Gustav Eckhodd, spadkobierca posiadłości, zginął na początku I WŚ we Flandrii, Pilsach przejął wraz z żoną w 1915 r. Lublewo. Małżeństwo miało tylko jednego syna - Maxa Dietricha. Zginął on jednak e 1941 r. (w wieku 21 lat) jako żołnierz kompanii przeciwpancernej w Związku Radzieckim. Po tym wydarzeniu Pilsach zaadoptował swojego bratanka Rüdigera Senfft von Pilsach. Rüdigera po wkroczeniu Armii Czerwonej nie znajdował się u swojej rodziny w Lublewie. Wyjechał wcześniej do Półwysep Helski, gdzie musiał zgłosić się do przeładunku amunicji. 8 maja 1945 r., w dniu niemieckiej kapitulacji, udało mu się przedostać statkiem do zachodnich Niemiec i uniknąć rosyjskiej niewoli. Jego ojczym Hermann prawie stracił życie. Pewien rosyjski żołnierz kazał mu się napić płynu, znajdującego się w butelce po winie na jego biurku w pałacu, by ten mógł mu udowodnić, że napój nie jest niebezpieczny. Właściciel wypił łyk płynu, niczego nie podejrzewając. Nie wiedział, że ktoś przygotował w tej butelce lizol dla chorego konia. Działanie było piorunujące. Pilsach walczył przez wiele dni o życie, jego stan był krytyczny. Margarecie von Senfft pozwolono opiekować się chorym i pozostać z nim w pałacu.

W 1926 r. Lublewo zostało objęte państwowym planem parcelacyjnym, w wyniku realizacji którego ok. 100 ha ziemi przeznaczono na małe gospodarstwa chłopskie. Eckoff’owie gospodarowali w majątku 1944 r., potem udało im się wyjechać do Niemiec. Dobra przejął Skarb Państwa, w zarządzie administracyjnym gminy Choczewo, a w 1949 r. zostały oddane w użytkowanie Stacji Hodowli Roślin w Lublewku. Dwór zasiedlono rodzinami pracowników gospodarstwa. Stacja Lublewko istniała do 1992 r., czyli do czasu jej likwidacji. Następnie majątek przeszedł na własność Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa. 1 października 1994 r. przekazany został w dzierżawę Spółce Z o.o. "Hodowla Ziemniaka i Nasiennictwo" w Gdańsku - oddział Stacja Hodowli w Lublewie. W 2003 r. pałac był wystawiony na sprzedaż.

Źródła wiedzy
  • Gertruda Pierzynowska, Dwory, parki i folwarki Kociewia i Kaszub, Tczew 1998.
  • Marzena Szypulska-Kimilu, Dworki i pałace gminy Choczewo (historia i stan obecny), Choczewo 2003.
  • Urlich Dorow, Zapomniana przeszłość. Upadek pomorskich majątków rolnych na przykładzie powiatu lęborskiego, Pruszcz Gdański 2010.
  • Irena Elsner, Dzieje gminy Choczewo do 1945 roku, Amberg 2012.

Opracowała: Nina Herzberg-Zielezińska,  zdjęcia: wizytacja terenowa 02.05.2016 r. i archiwum prywatne Pani Ireny Eslner - zdjęcie przedwojenne, Michał Piotrowski, 2020 r. (udostępniono za zgodą autorów). 

logo dwory i pałace polski

Copyright © 2020 Dwory i Pałace Polski. Powered by Indico S.C.  & Joomla! CMS 

Postaw mi kawę na buycoffee.to

Znajdż nas na:

Instagram Facebook Facebook youtube

Kontakt

Indico S.C. , Przyjaźni9, 84-215 Gowino
NIP: 5882424318, REGON: 366309509

Kontakt z redakcją:

Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.