Dwór parterowy, nakryty dachem dwuspadowym, z murowanym gankiem arkadowym na osi, ponad którym szeroka wystawka dachowa zamknięta falistym szczytem. Elewacja frontowa artykułowana szerokimi pilastrami. Dwór wzniesiony krótko po połowie XIX wieku i przebudowany nieco po 1909 roku. Wówczas zlikwidowano nadbudówkę nad gankiem i wbudowano wystawkę dachową.
Białotul był niegdyś częścią Czarnotula. Z pierwotnej miejscowości został wydzielony po 1967 roku i wtedy otrzymał nazwę Białotul. W dawnym Czarnotulu były dwie duże posiadłości ziemskie: rycerskie dobra allodialne – w średniowieczu pełna własność rycerska oraz dobra rycerskie zwykłe, czyli odwieczna własność lenna. Dobra allodialne Czarnotul należały w 1881 roku do Adolfa Knopfa, leżały na terenie dzisiejszego Białotula i liczyły wówczas 295 hektarów. Natomiast dobra rycerskie zwykłe leżały na terenie dzisiejszego Czarnotula, należały w 1881 roku do Adolpha Gregora, liczyły wówczas 271 hektarów i w okresie międzywojenny nie stanowiły ośrodka większych dóbr ziemskich. Później ówczesne dobra rycerskie allodialne Czarnotul (dzisiejszy Białotul) przeszły do Wojciecha Grudzielskiego, który był ich właścicielem jeszcze w 1909 roku. Zaraz potem od wdowy po Wojciechu Grudzielskim kupił majątek Polak Apolinary Bartz i w rodzinie Bartzów pozostawał Białotul (ówczesne dobra allodialne Czarnotul) aż do drugiej wojny światowej.
W 1939 roku właścicielem Białotula – ówczesnego Czarnotula – był Apolinary Bartz. Majątek w 1926 roku liczył 270 hektarów.