Twój koszyk jest pusty
Liczba produktów w koszku: 0.
Rodzaj obiektu: | Pałac |
Numer rejestru zabytków: | 97/A |
Data wpisu do rejestru: | 18 grudzień 1981 |
Stan zachowania: | Dobry |
Zastosowanie: | własność prywatna |
Przeczytaj więcej informacji o pałacu w Cerekwicy. Poznaj jego historię. Miłego czytania!
W 1876 roku budowniczy z Kcyni Wiktor Stabrowski, autor między innymi dworu w Czeszewie, zbudował całkiem udany piętrowy pałacyk w Cerekwicy. Nawiązał wyraźnie do wzorów francuskich, nadając budowli styl siedemnastowiecznego architekta francuskiego François Mansarta przez nakrycie budynku łamanym dachem, tak zwanym mansardowym – niewysokim – skontrastowanym z podobnym dachem, ale wysokim, na wydatnym ryzalicie zawierającym główne wejście i na umieszczonej z boku niewysokiej, wielobocznej wieży. Także wysokie kominy na dachu pałacyku w Cerekwicy są charakterystyczne dla architektury francuskiej od renesansu po wiek XIX. Pałacyk w Cerekwicy, choć nie tak okazały jak inne siedziby kostiumu francuskiego – Zakrzewo czy Posadowo – jest udanym przykładem zastosowania tego stylu. Moda na kostium francuski w architekturze rezydencji wielkopolskich była w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych XIX wieku reakcją na pruską politykę germanizacyjną, a nabrała szczególnego znaczenia po wojnie francusko-pruskiej w latach 1870-1871. Rezydencja zbudowana została dla Mieczysława Rogalińskiego. Cerekwica, dawniej zwana Cerekwicą Małą, należała do dóbr stołowych arcybiskupów gnieźnieńskich. Na samym początku wojny trzynastoletniej, w 1454 roku, stanął tu obozem idący przeciw Krzyżakom król Kazimierz Jagiellończyk. To tu, jak pisze dawny autor, „szlachta wielkopolska rojna i bujna zaczęła krzyczeć na króla, iż nie ruszy, póki nie osiągnie przywilejów przeciwko magnatom. Król ugiął karku, ale ów przywilej cerekwicki później nie przeszedł i pociętym został” (Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich). Od XVIII wieku i przez wiek następny należał do Rogalińskich. Potem z ręką Łucji Rogalińskiej – zamężnej za Karolem Unrugiem – przeszła do Unrugów, których własnością pozostawała aż do drugiej wojny światowej.
W 1930 roku Cerekwica była własnością Karola Unruga. Majątek w 1926 roku liczył 817 hektarów.
Własność prywatna. Obiekt niedostępny dla turystów.
Tekst: Piotr Libicki, Dwory i Pałace wiejskie w Wielkopolsce, Poznań 2002.
Zdjęcie: Piotr Libicki, lata 90-te XX w.
Powyższy opis pochodzi z publikacji Piotra Libickiego, pt. "Dwory i Pałace wiejskie w Wielkopolsce".
Publikacja "Dwory i pałac wiejskie w Wielkopolsce" została wydana przez wydawnictwo REBIS.
Opis książki od wydawcy:
Książka ta jest poprawioną, uzupełnioną, znacznie poszerzoną i zaktualizowaną wersją przewodnika Marcina Libickiego Dwory i pałace wiejskie w Wielkopolsce z 1996 roku, uznawanego dziś za jedną z klasycznych pozycji poświęconych historii i architekturze ziemiańskich siedzib tego regionu. Zawiera opis i historię 925 obiektów – wszystkich zachowanych do dziś dworów i pałaców Wielkopolski. Każdy obiekt zilustrowany został fotografią, oddającą nie tylko jego charakter, lecz również dzisiejszy stan. Jest to jedyne w Polsce tak szerokie, katalogowe opracowanie tego zagadnienia.
Współautor publikacji: Marcin Libicki
ISBN: 978-83-7301-243-1
Ostatnie wydanie: 2013 r.
Nakład książki został wyczerpany
Piotr Libicki (ur. 1973 r.), historyk sztuki, członek Stowarzyszenia Historyków Sztuki, autor i współautor przewodników i książek, w tym serii poświęconej dworom i pałacom wiejskim w Wielkopolsce, w Małopolsce, na Mazowszu i na Podkarpaciu. W latach 1999-2009 współpracownik Telewizji Polskiej w Poznaniu, autor i współautor ponad 100 programów krajoznawczych i reportaży. W latach 2013-2015 gościnny wykładowca w Instytucie Geografii Społeczno-Ekonomicznej i Gospodarki Przestrzennej UAM, a w latach 2018-2019 w Instytucie Historii Sztuki UAM. Od 2013 roku pełnomocnik Prezydenta Miasta Poznania ds. estetyki miasta.
Indico S.C. , Przyjaźni9, 84-215 Gowino
NIP: 5882424318, REGON: 366309509
Kontakt z redakcją: