Pałac o cechach kostiumu francuskiego, piętrowy, nakryty dachem czterospadowym, z trzykondygnacyjną, kwadratową narożną wieżą nakrytą mansardowym dachem i z mocno wyłamanym ryzalitem na osi. Ryzalit o dwóch kondygnacjach opiętych pilastrami, z oknem nad wejściem flankowanym parą kolumn podtrzymujących fragment belkowania, na którym półkolisty naczółek. Elewacje – co częste w realizacjach kostiumu francuskiego – boniowane.
Pałac wzniesiony zapewne w latach siedemdziesiątych XIX wieku.
W XIX wieku Bzowo było własnością Chełmickich, w tym, w 1881 roku, Florentego Chełmickiego. Na początku XX wieku należało do Marii z Szułdrzyńskich Nieżychowskiej, a w 1909 roku do spadkobierców po niej – małoletnich Karoliny i Jana Nieżychowskich herbu Pomian. Później wraz z ręką Karoliny, zamężnej za Teodorem Moszczeńskim, przeszło na Moszczeńskich, a następnie Kazimierza Dzieduszyckiego i od 1936 roku Janusza Cegielskiego.
W 1930 roku Bzowo stanowiło własność Teodora i zapewne Karoliny Moszczeńskich. Majątek w 1926 roku liczył 445 hektarów, miał gorzelnię i cegielnię.
Obecnie pałac jest własnością gminy. Mieszczą się w nim mieszkania.