W 1284 r. wieś Jasień została nadana przez księcia Mściwoja II rycerzowi Piotrowi, synowi cześnika gdańskiego Glabuny, wnukowi wojewody gdańskiego Wajsyla. Po 1285 r. została jednak skonfiskowana również przez Mściwoja II za bunt stryja Piotra, Żywana. Po 1308 r. była to wieś krzyżacka. Jasień po zawarciu pokoju toruńskiego (1466 r.) wchodził w skład dóbr królewskich. W 1472 r. wieś otrzymał w dzierżawę Tilman Hein za pożyczone królowi 100 węgierskich złotych. W 1475 r. 8 łanów nabyły pokutnice, utraciły je jednak w 1570 r. Od 1509 r. 9 łanów posiadał późniejszy burmistrz - Peter Behme, który za zgodą króla oddał je kasztelanowi elbląskiemu Janowi Wulkowskiemu.
Od ok. 1570 r. wieś należała do Tomasza Sokołowskiego. W 1588 r. pozostawała w dzierżawie u kupca gdańskiego Daniela Falckego. W 1600 r. Jasień był własnością podkomorzego chełmińskiego Macieja Konapackiego. W 1615 r. wieć po ojcu odziedziczył Jan Konopacki, a w 1624 r. właścicielem był Georg Hein (wraz z żoną Brigidą z Schwartzwaldów), wywodzący swoje prawa od wspomnianego wcześniej Tilmana Heina. W 1664 r. majątek był dzierżawiony przez chorążego chełmińskiego Samsona Garczyńskiego i Barbarę, córkę podkomorzego pruskiego Jana Werdy z gdańskiego rodu von Werden.
Dwór jest obecnie najstarszym obiektem architektonicznym w dzielnicy Jasień. Przyjmuje się, że historyczna, parterowa część dworu wniesionego na planie wydłużonego prostokąta pochodzi z pierwszej połowy XIX w. Zachowały się elementy ozdobnych obramień drzwi oraz okien, gzyms na konsolach części zachodniej, elementy dawnej stolarki, balustrady i ciekawych kształtów klamki. Wyższa część zabytku, z murowanym gankiem, to zapewne efekt przebudowy.
W XVII w. majątek został wydzierżawiony. Później (od 1704 r.) właścicielem został Franciszek Jan Jasieński. W 1740 dzierżawcą majątku był Jan Teofil Sikorski. W 1744 od jego spadkobierców wykupił dzierżawę Ignacy Łebiński. W 1772 r. dobra odziedziczył jego syn, Feliks Łebiński z Warcza. Uznaje się go za założyciela opisywanego zespołu dworsko-parkowego. W latach 1792–1794 właścicielem był Ksawery Łoziński. Od 1798 r. właścicielem majatku był Nathanael Berendt. W 1834 majątek przeszedł z kolei w posiadanie Stanislausa Karla Gralatha. Kolejno od 1835 r. w posiadaniu kapitana Gustawa Pustara, następnie ponownie w rękach Gralathów. W 1891 r. właścicielem majątku był Edward Maquet.
Przed wojną pałac wraz z parkiem był w rękach prywatnych. Według miejscowych przekazów ówczesny właściciel majątku był jasnowidzem. Po każdej dłuższej nieobecności wiedział, który z mieszkańców odważył się zerwać jego róże, które rosły na klombie przed domem.
Po zakończeniu II wojny światowej obiekt przejął Skarb Państwa. Dwór należał do Urzędu Gminy. W dużej sali na parterze organizowano zabawy, widowiska i imprezy kulturalne. Gościło tu również kino objazdowe. Od 1954 r. terenem zarządzała Gromaszka Rada Narodowa. Później przez wiele lat część obiektu użytkował Ośrodek Zdrowia. Na przełomie XX i XXI w. przechodnia zaprzestała swojej działalności. Natomias w 2001 r. miasto odnowiło park. Kilka lat później mieszkańcy niższej części dworu odrestaurowali zabytkową elewację. Jednak część dworu, która nadal należała do miasta w dalszym ciągu niszczała. Nieruchomość była wynajmowana lub czekała na nowego gospodarza. W 2007 r. dworem interesowała się Elżbieta Landowska, właścicielka jednego z gdańskich barów. Chciała odnowić dwór i przeznaczyć go na cele komercyjne, jednak z braku funduszy do tego nie doszło. Jescze w 2016 r. część obiektu była ponownie wystawiona na sprzedaż.
Sklep
Ogłoszenia
